Dit jaar kwamen er geen HBV’ers op de baan in actie op de Yonex Dutch open, maar naast de baan is HBV’er en scheidsrechter Maarten Veerman veelvuldig in actie gekomen! Lees snel verder naar zijn ervaring!
Na een aantal jaar actief te zijn als nationaal scheidsrechter kwam deze zomer het leuke bericht dat ik was gepromoveerd naar de C-klasse, de hoogste nationale klasse voor umpires. Dit betekent ook dat ik nu in aanmerking kom om als umpire op te treden bij voorrondes van internationale toernooien. En daarmee kwam ook gelijk de uitnodiging om als umpire op te treden op de aanstaande Yonex Dutch Open in Almere, van woensdag 12 t/m zondag 16 oktober, op de eerste drie dagen.
Daar hoef ik natuurlijk niet lang over na te denken: natuurlijk wil ik dat wel! Natuurlijk wel even zorgen dat ik vrij heb die periode, maar gelukkig heb ik nog genoeg vakantiedagen om dit zonder probleem te kunnen regelen.
Ondertussen ontstaat natuurlijk wel de spanning. De YDO is het grootste nationale badmintonevent in Nederland. Het is een internationaal toernooi dat valt onder Badminton Europe en trekt een grote schare topspelers aan uit de Europese en wereldtop. En internationaal betekent bovendien ook dat je als scheidsrechter alles in het Engels moet doen; dat is wel even wennen want bij de nationale competitie en toernooien is alle terminologie in het Nederlands … oef, dat wordt studeren …
Dinsdagmiddag 11 oktober rij ik (zonder umpirejacket ☹) naar Almere om in te checken in het Holliday Inn Express hotel in Almere Buiten. In dit hotel zullen alle wedstrijdofficials en spelers verblijven. Dit is het eerste moment dat ik mijn collega’s zal ontmoeten die deze dag allemaal zullen arriveren vanuit hun thuislanden, te weten Nederland, Engeland, Schotland, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Zweden, Finland en Estland (de referee). Van de buitenlandse umpires en referee ken ik niemand. Gelukkig ken ik de meeste Nederlandse scheidsrechters wel. Het is altijd fijn om een bekend gezicht te zien, natuurlijk. Ik deel een kamer met Raymond van Eijk uit Nederland.
’s Avonds vindt de briefing plaats in het hotel. Hier wordt uitgelegd waar wij als scheidsrechters mee te maken zoals kleding- en advertentiereglementen, locatie specifieke situaties, afspraken m.b.t. opmarcheren, afmarcheren en vooral aandachtspunten waar wij als scheidsrechter of service judge extra alert op moeten zijn. Denk bijvoorbeeld aan overdreven schreeuwende spelers, maar ook dat de advertentieregels ook voor de kleding van coaches van toepassing is en dat we daar als scheidsrechter dus ook alert op moeten zijn. En de waarschuwing dat we ons woensdag uiterlijk om 8:45 moeten melden. Dat betekent voor diegenen die met de busjes gaan dat ze al om 7:30 de bus moeten pakken! Oh ja, ik neem de auto, dat weet ik zeker ☺
Op woensdag 12 oktober worden de kwalificatierondes gespeeld. Voor ons als scheidsrechter een goed moment om in het ritme te komen. Voordat het toernooi begint zijn we nog wel druk bezig om de meetapparatuur voor de service judges te ijken op 1.15m. Voor mij is het ook een kans om even te oefenen met de tablet; dit is namelijk het Europese model en daar heb ik nog niet mee gewerkt.
Dan starten de wedstrijden echt om 9:00. En dan kom je snel in het ritme. Deze dag blijkt ook dat we best nog een uitdaging hebben. Er doen namelijk heel veel Nederlandse spelers mee aan de kwalificaties. Vanwege neutraliteit moet er dan altijd een buitenlandse scheidsrechter op de stoel zitten. Liefst natuurlijk ook een buitenlandse service judge, maar dat laatste is niet altijd te voorkomen. Dit betekent dat de Nederlandse scheidsrechters er rekening moeten houden dat ze deze dag vaker als service judge moeten optreden.
Ikzelf heb deze dag een halve shift, alleen de ochtend en begin middag. Dat klinkt leuk, maar het is flink aanpoten. En het betekent ook dat de volgende twee dagen lang gaan duren…
Mijn eerste aanstelling is gelijk een umpire-aanstelling: Victor Ørding Kauffmann (de) vs. Ludvig Petre Olsson (sw). Spannend! Nu maar hopen dat ik eraan denk om alles in het Engels te blijven doen. Als ik op de stoel zit valt gelukkig alle spanning weg en blijkt het allemaal goed te lukken. Wat een opluchting. Daarna volgen de aanstellingen elkaar snel op. Iets meer service judge aanstellingen dan umpire aanstellingen zoals verwacht, maar de tijd gaat heel snel. Mijn laatste aanstelling van de dag was een aanstelling op één van de zogenaamde follow-up banen (banen met een vast programma, waarbij de volgende wedstrijd steeds zo snel mogelijk na de voorgaande wordt afgewerkt). Helaas ging de voorgaande wedstrijd over in een derde game waardoor wij langer moesten wachten en ik dus een stuk van mijn vrije tijd zal kwijtraken. Nou ja, het is niet anders… Uiteindelijk kan om kwart voor vijf de hal uit. Een goede kans om mijn vergeten umpirejacket te halen van thuis.
Als bijna twee uur later weer terug ben is het de hoogste tijd om te eten. De organisatie regelt op de toernooidagen lunch en diner in de hal. Doordat ik wat laat terug ben, is er nog maar beperkt keuze. Maar ja, dan had ik natuurlijk mijn jacket niet moeten vergeten ☺
’s Avonds in het hotel is het heel gezellig in de bar. Beetje jammer dat deze al vroeg sluit, maar misschien ook wel verstandig, want we moeten donderdag al om 8:15 in de hal zijn voor de briefing!
Donderdag 13 oktober start met een vroeg ontbijt (6:30 in het hotel). Het is behoorlijk druk met officials en spelers. Gelukkig is er ruime keuze en genoeg van alles; ook geschikt voor sporters. Daarna snel door naar de hal. Daar starten we met de briefing. Extra aandacht voor schreeuwende spelers, maar vooral ook complimenten voor het algemene optreden van de dag daarvoor. Maar wel het verzoek om sneller de baan op en af te gaan.
En dan start om 9 uur de eerste dag van het hoofdtoernooi. Het gaat een lange dag worden voor mij, want ik heb een dubbele shift, dus met een beetje pech tot 22:00, tenzij we het sneller weten af te ronden, natuurlijk. Gelukkig zijn er genoeg aanstellingen om het gevoel te geven dat de tijd sneller gaat. Al kan dat ook overdreven worden. Rond het avondeten is er een probleem. Gelukkig had ik al vroeg gegeten, maar vanwege neutraliteit en diner voor de umpires werd het erg hectisch. Ik kwam de baan af als UMP en moest gelijk weer als SJ naar de volgende. Dat had ik niet gered zonder eten, natuurlijk. Uiteindelijk redden we het om alle wedstrijden redelijk op tijd af te ronden. Maar 22:00 terug in het hotel blijkt te optimistisch: het wordt 22:30. Ik ben bekaf, maar desondanks was het een leuke dag.
Vrijdag 14 oktober is mijn laatste dag. Deze dag mogen we later beginnen: het toernooi start om 13:00. Dat betekent briefing om 12:15. En UITSLAPEN! Ok, niet echt, want er moet nog wel ontbeten worden en dat is tot 10:00. Na een relaxte ochtend togen we weer op tijd naar de hal. Het belooft vandaag een dag te worden met minder aanstellingen (alle umpires zijn er de hele dag, geen shifts meer) en meer publiek. Dat betekent ook een betere verhouding tussen UMP/SJ aanstellingen. En assessment door de coach Freek Cox-Aloo. Gelukkig is hij onder de indruk van mijn optreden en houding op de baan. Ook de referee heeft compliment dat hij niet ziet dat dit mijn eerste internationale toernooi is. Pff, dat is een opluchting om te horen!
’s Avonds dan eindelijk het moment gekomen dat ik mijn collega’s ga verlaten. Ik ben niet de enige overigens, er zijn meer scheidsrechters die in het weekend niet meer zullen optreden. Maar het was wel onvergetelijk om met deze groep dit toernooi te mogen doen. Daarom wil ik graag de aandacht vragen voor al die mensen die dit toernooi mogelijk hebben gemaakt. Mensen van de organisatie en technical officials. Bedankt!
Maarten Veerman